Perandori i parë i Krishterë

Me Aleksandrin (Severus, perandor i Romës nga viti 222 deri në vitin 235 pas Krishtit) marrëdhëniet (e të krishterëve) me familjen perandorake romake duket se karakterizohen nga respekti dhe madje vlerësimi reciprok.
Historia Augusta pretendon se perandori ishte shumë tolerant ndaj të të krishterve  dhe raporton anekdota që do të vërtetonin hapjen e tij ndaj kultit në zhvillim.
Përveç nderimit të statujës së Krishtit, Aleksandri bëri maksimumet e tij të marra nga mësimet e tij: “Mos u bëj të tjerëve atë që nuk dëshiron të të bëjnë ty” ishte një frazë që ai e citonte shpesh dhe ishte kjo thenje aq e dashur për të sa do ta kishte gdhendur edhe në pallatin perandorak dhe në ndërtesat publike.
[…] princi i ri ndërhynte shpesh në favor të të krishterëve.
Me rastin e një mosmarrëveshjeje mes disa prej tyre që kishin zënë një hapësirë ​​publike për ceremonitë e tyre dhe hanxhinjve paganë që pretendonin të njëjtën gjë për veprimtarinë e tyre, ai mori anën e të parëve, duke vendosur se ishte më mirë t’i kushtohej një vend kultit të një hyjnie dhe jo tavernave.
(Në foto: bust mermeri i një Aleksandër Severus shumë të ri, Muzetë Kapitolinë, Romë; përfaqësimi i Krishtit në katakombet e shekullit të IV; Lindja e parë, nga katakombet e Priscilës, Romë)