Historia e mjekësisë së lashtë Kineze

Mjekësia e lashtë Lindore origjinën e ka qysh në shekullin e katërt para Krishtit, një nga traktatet e para në sëmundje konsiderohen “Huang Di Nei Jing”, dhe Huang – është emri i themeluesit të drejtimit kineze në mjekësi. Kinezët, si indianët, besonin se njeriu është i përbërë nga pesë elemente, mosbalancim i cili çon në sëmundje të ndryshme, gjë e cila ajo është shumë e detajuar dhe kjo  është thënë në “Nei Jing”, gjë e cila  në shekullin e VIII u kopjua nga  Van Bin.

Lun metoda është ajo e cila tregon për metodat e trajtimit të llojeve të ndryshme të etheve, dhe Hua Tuo ishte  një kirurg që filloi të përdorte qepjen në operacionet e barkut dhe anestezi me opium, akonit dhe kërp.

Chzhan Chzhun Jing – një mjek kinez, autori i traktatit “Shang Han Lun tsza bin”, ka një histori e cila ka të bëjë në lidhje me metodat e trajtimit të llojeve të ndryshme të etheve, dhe në ke¨të kohë,Hua Tuo – kirurg, filloi duke përdorur qepjet  në operacionet e barkut duke përdorurë opiumin në  anestezi, poashtu aconitin dhe kanabisin .

Për trajtimin e sëmundjeve të ndryshme mjekët kinez tashme ishin duke përdorurë  mënyra të ndryshme të trajnimit që vlersoheshin sikur  kamforte, ku më së shumti perdornin hudhër, xhenxhefilin  dhe gjethet e limonit. Ujë mineral shkëmbor përdorej  në veçanti për shëndetin ndersa kjo shpesh kombinohej me  sulfurë , merkurë, magnezium dhe antinom. Por në radhë të parë ishte, sigurisht, Ginsengu si një ilaq i veqantë ku  rrënja e kësaj  bime të idolizuarë  prodhohej dhe përdorej  në bazë të bashkveprimit me një numër të drogave të ndryshme.

Krenaria e veçantë e mjekëve kinezë ishte diagnoza e pulsit: prevalenca e rritjes së normës së zemrës tregon një sistem shumë aktivë dhe  nervor.Mos aktiviteti i përhershme, në të kundërtën, dëshmoi për keqsimin e shendetit njerzorë  dhe ishte shkaku  kryesorë për sëmundjen e zemres  ishte mungesa e aktivitetit. Në ke¨te rast,mjekët kinezë dalluanë më shumë se 20 lloje të ndryshme të pulsit. Ata arritën në përfundimin se çdo organ dhe çdo proces në trup është i pasqyruar në pulsin, dhe ndryshimi në disa pikat e fundit,  nuk mund të përcaktojë sëmundjen e njeriut, por edhe për të parashikuar rezultatin e saj. Wang Shu-Ai i cili shkroi “traktat në pulsin ‘në hollësi të madhe i ka të përshkruara të gjithë këto të dhëna në mënyren e detaljuarë.

Kina njihet dhe është vendlindja e akupunkturës dhe moxibustionit . Tekste historike flasin për sheruesin  Bian-quos dhe Fu Wen, autor i një traktati mbi këto metoda. Në veprat e tyre ata e përshkruajnë sherimin në qindra pika biologjikisht aktive në trupin e njeriut, duke ndikuar që këto metoda  mund të kurojnë  plotësisht shumë lloje të sëmundjeve.

E vetmja lidhje e dobët në mjekësi e lashtë kineze – është operacioni. Në Kinë  përdoret praktikisht metodat e trajtimit të frakturave ku nuk janë të praktikuara  hedhje kupash dhe amputim i pjesëve të trupit.